Максім Міхайлавіч Матырка — грамадзянін Расіі, яму інкрымінавалі ч. 1 арт. 342 КК (Актыўны ўдзел у дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак) за ўдзел у акцыях пратэсту ў 2020 годзе і ч. 3 арт. 218 (наўмысныя знішчэнне альбо пашкоджанне маёмасці) за падпал аўтамабіля. Да суда быў змешчаны ў СІЗА-1.

Раней Максім распавядаў сваю гісторыю затрымання праекту "Август 2020" — там ён казаў, што ўжо 16 гадоў жыве ў Беларусі.

6 красавіка 2022 года ў судзе Кастрычніцкага раёна Мінска Максіма асудзілі паводле арт. 218 да васьмі гадоў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму. Яму змянілі меру стрымання з асабістага паручальніцтва на ўтрыманне пад варту. Мужчыну ўзялі пад варту ў зале суда. Справу разглядала суддзя Алена Жывіца.

22 чэрвеня 2022 года ў судзе Ленінскага раёна суддзя Таццяна Шоцік прызначыла палітвязню тры гады "хіміі" паводле арт. 342, а з улікам папярэдняга прысуду — дзевяць гадоў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму.

2 траўня 2023 г. стала вядома, што палітвязень знаходзіцца ў ваўкавыскай ПК № 11.

Збіццё ў 2020 годзе, затрыманне амаль праз паўтара года і новы пераслед з агульным прысудам у 9 гадоў калоніі: гісторыя палітвязня Максіма Матыркі

Палітвязня абвінавацілі ва ўдзеле ў паслявыбарчай акцыі пратэсту і ў падпале машыны. Канчаткова Максіму прызначылі дзевяць гадоў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму. "Вясна" распавядае гісторыю пераследу Максіма і што вядома пра ягоны суд.

"Яны мяне трошкі паштурхалі, але ў іх вачах чытаўся страх"

Максім ужо шаснаццаць гадоў жыве ў Мінску, хоць сам – грамадзянін Расіі. Тут ён выхоўвае 9-гадовую дачку і дзеля яе ўдзельнічаў ва ўсіх мірных акцыях пратэсту, каб у дзяўчынкі была магчымасць сталець і жыць у новай Беларусі. Мужчыну "прынялі" ўдзень, калі ён ішоў адзін па працоўных справах. Ён падазрае, што незадаволенасць сілавікоў выклікала белая стужка ў яго на руцэ. У выніку яго і яшчэ адзінаццаць затрыманых тры гадзіны пакаталі і выкінулі за горадам у раёне Уручча.