Паводле абвінавачання, Аляксандр Галкоўскі «ў групе асобаў сумесна з Багданам Шымановічам і Андрэем Хадкевічам, маючы злачынны намер на здзяйсненне злачынства супраць парадка кіравання, накіраваны на публічную абразу і прыніжэнне гонару і годнасці асобы Лукашэнкі А. Р.,  27 лютага 2021 года вырабіў макет чалавека, на які павесіў таблічку з нанесеным тэкстам “Восток – в Гаагу”. Макет чалавека меў знешнія прыкметы, сходныя са знешнімі прыкметамі Лукашэнкі. Пасля чаго, працягваючы свой злачынны намер, ён устанавіў указаны макет на тэрыторыі дачнага ўчастка і з выкарыстаннем газавай гарэлкі, сумесна з Шымановічам, які выкарыстоўваў газавую гарэлку, а таксама Хадкевічам, які выкарыстоўваў вадкасць для распальвання, падпаліў указаны вышэй макет чалавека, знішчыўшы яго, тым самым здзейсніўшы публічную абразу прэзідэнта Рэспублікі Беларусь у сувязі з выкананнем ім сваіх паўнамоцтваў, і здзейсніў злачынства, прадугледжанае ч. 1 арт. 17 і ч. 1 арт. 368 Крымінальнага кодэкса.

Ні Галкоўскі, ні Шымановіч, ні Хадкевіч вінаватымі сябе не прызналі. Ніхто з іх раней не быў судзімы і не прыцягваўся да адміністрацыйнай адказнасці — за выключэннем 15 сутак арышту па гэтай справе.

 

У выніку суддзя прызнаў Багдана Шымановіча, Андрэя Хадкевіча і Аляксандра Галкоўскага вінаватымі паводле ч. 1 арт. 368 Крымінальнага кодэкса і прысудзіў Шымановічу 1 год абмежавання волі з накіраваннем у ПУАТ.

 

Багдан Шымановіч у апошнім слове сказаў:

— Мэтай маёй паездкі ў тыя выходныя быў адпачынак на прыродзе, даўно нікуды не выбіраліся. Святкаванне заканчэння зімы — чым, уласна, мы і займаліся пасля прыезду. Тое, што нас прасілі дапамагчы нешта падпаліць, для мяне з’яўляецца абсалютна натуральным. Я большую частку часу знаходзіўся ў мангальнай зоне, усе сродкі для падтрымання агню і смажання шашлыка былі ў непасрэднай блізкасці, і калі я пачуў фразу «У каго гарэлка? Дапамажыце распаліць!» — я без задняй думкі падыйшоў і дапамог падпаліць масленічнае пудзіла, якое там знаходзілася. Ні з якой асобай я яго не асацыяваў, проста звычайнае масленічнае пудзіла. Больш за тое: калі б у яго былі нейкія прыкметы любога канкрэтнага чалавека, я б не стаў гэтага рабіць, гэта нават не па-хрысціянску. Калі я кагосьці пакрыўдзіў — я не меў такой задумы абсалютна. Я вельмі цяжка перажываю ўсё, што цяпер адбываецца. У мяне цудоўная сям’я, выдатныя дзеці, цікавая праца, дастаткова пажылыя бацькі. Мне ёсць дзеля чаго жыць, развівацца і ніяк не пераступаць закон — чаго ў думках у мяне ніколі не было, я такога не здзяйсняў і здзяйсняць не планую.